Testimonial – Met De Universiteit In de Ruimte! – 14 mei 2012

Toch best wel spannend inderdaad. De twintig mensen in de kring kijken me met open blikken aan. Ik ken deze momenten.. niet stil staan, gewoon doen! Door de opmerking “juist voor degene die het wel spannend vindt is dit een mooi leermoment” had ik even daarvoor mijn hand opgestoken om de groep te hosten. Want voor leren was ik inderdaad voor de eerste keer naar De Universiteit gekomen. Nou ja, en voor de heerlijke maaltijd aan de werf waardoor mijn broekrand nu eigenlijk een beetje strak zit; schalen salade, humus, brood, groenten, pompoensoep, gezelligheid aan een grote tafel in de zon.. trouwens, daar viel ik eigenlijk meer per toeval met mijn neus in de boter.

Ze kijken me nog steeds aan. Ik begin dus maar gewoon te praten. Over het maken van een persoonlijk manifest en het ‘nieuwe werken’, hoe bezieling en het uitspreken van een visie grondlegger zijn voor het inspiratie. Met elkaar blikken we terug op de tijdslijn van alle eerdere bijeenkomsten van De Universiteit door de verschillende onderwerpen te verbinden; de uitdaging van inspiratie naar doen, Theory U, maar ook karaoke, theatertechnieken en verhalenvertellers. We luisteren en onderzoeken patronen, inzichten en diepere vragen. Terwijl we tot de conclusie komen dat De Universiteit op de maandagavond  een mooie ‘effectieve herhaling’ is om dicht bij ieders manifest te blijven, schiet me te binnen dat ik weer een dikke mazzelkont ben dat ik hier zit.

Samen te zijn met deze creatieve ondernemende mensen die met oprechte intentie hun ideeën willen verbinden en hun collectieve intelligentie zichtbaar willen maken. Ik kan hier zomaar aansluiten, om samen te leren, te delen, te inspireren en onderzoeken in een veilige sfeer en omgeving. De Ruimte is prachtig maar ik spendeer deze avond vooral net even wat meer tijd op het toilet. De tientallen post-its op de deur zijn gewoon fascinerend. Gevarieerd van ‘Er gaat niks boven Groningen!’, en dan een post it die er precies boven is geplakt: ‘Jawel hoor!’, tot ‘You can’t use up creativity. The more you use, the more you have.’ Er schiet me een toepasselijke quote te binnen en ik plak ‘m op: ‘Love is like a fart. If you’ll have to push it, it’s probably shit’. Tevreden keer ik terug naar de groep.

De tweede helft van de avond delen we in drietallen cadeautjes aan elkaar uit. Verhalen, aandacht of reflectie, we rouleren, geven en beleven bijzondere momenten. Wat gebeurt er als iemand jou simpelweg tien minuten onvoorwaardelijke aandacht geeft, open naar je luistert? We zijn gewend constant op elkaar in te haken en zelf te vertellen, maar luisteren we nog wel? Het voelt als een klankbord, mezelf te horen spreken. De woorden resoneren van binnen en ik kom tot mijn eigen conclusie. Ik mag ook luisteren. Ondanks de uitdaging niet bezig te zijn met je eigen gedachten, is het een feest om gewoon te genieten van het paar twinkelogen die een persoonlijke ervaring met je delen.

Een moment van bezinning betekent het eind van de avond. “De grootste ruimte is een ruimte van groei” doet me glimlachen. Ik voel me als in een warm bad. Ik kan hier helemaal mezelf zijn, experimenteren, participeren, nadenken, doen en durven, mijn potentieel ontwikkelen, samen met andere, super toffe sympathieke mensen die ook willen groeien. Bedankt voor een geweldige avond en tot heel snel ziens – Anke van Donkersgoed.