De Poëzie Club

Testimonial van ‘NLP, wat kan je ermee?’ op 16-04-’12.

Host: Joost den Boon

Door Klazien Schaap

Er was eens een groepje eigenwijze studenten. Deze studenten waren naast hun studie helemaal gek op poëzie. Om hun passie te beoefenen en te filosoferen over de diepere betekenissen, lagen en de vreugde van de poëzie, hadden ze een speciale club opgericht. Het was geen exclusieve club voor een beperkt aantal leden, maar ze zaten dan wel weer op een geheime, ondergrondse locatie, om zich toch nog een beetje exclusief te voelen.

 

Iedere student met een onstilbare liefde voor  poëzie kon zich aansluiten bij deze bijzondere club en het was dan ook een komen en gaan van de meest kleurrijke studenten. Op een dag werd een heel mooi gedicht behandeld van een oude wijze dichter die als ‘moeilijk’ te boek stond: N.L. Programmatius. Samen werden verwoede pogingen gedaan om de strofen te ontrafelen en de verzen te duiden. Zou het misschien iets met persoonlijk geluk te maken hebben? Of doelde de oude dichter misschien op zijn effectiviteit in het handelen? Of wilde hij simpelweg zichzelf africhten, als een jonge hond of een paard? Sommige studenten lieten er modellen op los zoals geleerd op de universiteit, maar niemand kwam met een bevredigende analyse.

 

Toen gooide de inbrenger van het gedicht het over een andere boeg. Wat nou als we het gedicht proberen te betrekken op onze eigen levens? Vergeet wat je op je studie hebt geleerd en begeef je in het hoofd van de dichter. Herschrijf een aspect van het leven van je clubmaatjes op de wonderlijke manier zoals Programmatius het zou doen…

 

Dus de studenten gingen elkaar verhalen vertellen, vooral over hoe zwaar de studie soms wel eens was en ander studentenleed. De toehoorders kropen vervolgens in de huid van de grote dichter en wat er toen gebeurde was magisch. De mooiste gedichten met de wildste plotwendingen, prachtig opgebouwde zinnen en wonderlijke nieuwe fantasiewoorden stroomden vrij door de kleine ruimte, en brachten de verhalen vertellers in hoge staat van verrukking en zelfinzicht.

 

Niemand gaf nog ene moer om de analyses van het gedicht waar het om begonnen was. In plaats daarvan hadden de studenten iets veel hogers bereikt en in de geest van Programmatius de ware poëet in zichzelf ontdekt. Eentje die zielen kan raken.